Johannes Weissenbruch

Johannes Weissenbruch (Den Haag, 18 maart 1822 - aldaar, 15 februari 1880), beter bekend als Jan Weissenbruch, was een van de bekendste stadsschilders uit de Haagse School. Hij was niet alleen een bekend schilder, maar verwierf ook als aquarellist, tekenaar, lithograaf en vooral als etser faam. Hij was een neef van beeldend kunstenaar Jan Hendrik Weissenbruch, die in dezelfde genres werkzaam was. Als jonge jongen volgde Jan Weissenbruch van 1835-1838 curssussen aan wat later de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten zou gaan heten.[1] Van 1839 tot 1847 volgde hij een opleiding aan de Haagse Academie. Enkele van zijn leraren waren Georg Hessler, Anthonie Waldorp, Isaac Cornelis Elink Sterk, maar vooral Sam Verveer bracht hem de compositie van stads- en dorpsgezichten bij. Jan Weissenbruch was vooral in Den Haag werkzaam, hoewel hij ook enige tijd verbleef in Leerdam, in Culemborg en in België, waar hij onder andere De kerk van St. Denis te Luik schilderde. Zijn voorkeur ging uit naar zeer minutieus geschilderde stadsgezichten, met bruggetjes en kanalen en vaak met scherp invallend zonlicht. In zijn grafisch werk bereikte hij een grote vrijheid, wat zijn faam ten goede kwam. Nauwelijks van de academie, in 1847, speelde hij al een rol bij de oprichting van het artistieke genootschap Pulchri Studio, samen met zijn neef Johan Hendrik, Willem Roelofs en de eerste voorzitter Bart van Hove. Bij de taakverdeling namen Weissenbruch en Lambertus Hardenberg de organisatie van de kunstbeschouwingen onder hun hoede. Hij was in 1848 medeoprichter van de Haagsche Etsclub en won in 1857 een gouden medaille op een Haagse tentoonstelling. Weissenbruch was ook restaurateur en kunstverzamelaar. Hij verzamelde onder andere tekeningen, prenten en boeken. Wikipedia

• RKD — Nederlands Instituut voor Kunstgeschiedenis