Oto fragment historii parafii w Strzemieszycach . „Dnia 2 czerwca 1897 roku, z inicjatywy ks. Tadeusza Konarskiego, administratora parafii w Gołonogu, powstał Komitet Budowy Kaplicy w Strzemieszycach Wielkich. W skład Komitetu wybrano: ks. Tadeusza Konarskiego, a także Eugeniusza Białobrzeskiego – zawiadowcę stacji Strzemieszyce, Wincentego Majewskiego – naczelnika Drogi Żelaznej Iwanogrodzko – Dąbrowskiej, Juliana Strasburgera – zarządcę zakładów Warszawskiego Towarzystwa Kopalń i Hut, Floriana Buchacza – ekspedytora stacji kolejowej Strzemieszyce i kasjera Komitetu, Romana Mojcho – właściciela domów i ziemi oraz Stanisława Kamińskiego – naczelnika stacji .Roman Mojcho ofiarował plac pod budowę kaplicy oraz 6000 rubli. Skład osobowy Komitetu Budowy Kaplicy w Strzemieszycach Wielkich w ciągu następnych lat podlegał stałej rotacji. W dniu 21 września 1903 roku na zebraniu mieszkańców, które odbyło się w obecności 158 osób z 258 uprawnionych do głosowania, zmieniono zasadniczo skład całego Komitetu. Nowymi członkami, którzy dnia 20 stycznia 1904 roku zostali zatwierdzeni przez władze rosyjskie, zostali: Piotr Sadkowski, Antoni Budny, Franciszek Kmiecik i Roman Lis z rodziny Piotra „.

Roman Mojcho (17.IX.1840, osada Łysa góra, Siewierz - 1935) to syn Wincentego Moycho (1812 - 1896) i Ludwiki, wnuczek Jakóba Moycho (~1785) prawnuczek Franciszka Moycho (~1760). Wincenty i Ludwika pochodzili z ziemi kieleckiej. Przybyli tam wraz z dynamicznym jej uprzemysłowieniem. W roku 1864 mieszkali już w Strzemieszycach. Losy tych Mojchów związane były z folwarkiem w Strzemieszycach. Po przejęciu dóbr biskupich przez państwo pod koniec XVIII wieku folwark był dzierżawiony przez różne osoby, a później częściowo parcelowany pomiędzy górników i hutników . Z czerwca 1868 roku pochodzi pismo wójta Gminy Olkusko-Siewierskiej, który tytułuje Wincentego Mojcho jako właściciela osady we wsi Strzemieszyce Wielkie. Roman ukończył Szkołę Wyższą Realną w Kielcach i w 1865 r. podjął pracę w którejś z kopalń w Zagłębiu Dąbrowskim i będąc górnikiem miał łatwość nabycia parcelowanej ziemi. Jako człowiek zamożny i właściciel ziemski, w roku 1897 za 1500 rubli sprzedał część ziemi pod budowę tego kościoła, a w 1898 ofiarował plac pod budowę kaplicy oraz 6 000 rubli. Do jego rodziny należała część Strzemieszyc nazywana poprzez miejscowych „Mojchowizną”. Żenił się dwukrotnie. Z pierwszą żoną Wacławą Kuczyńską dzieci nie miał. Z drugą Praksedą (1885-1959) miał ich czworo: Adama, Kazimierza, Stanisława i Mariannę.

  W historii Strzemieszyc jest taki zapis: Wieś istniała już w XIV wieku jako olkuski teren kruszcowy, należący do biskupów krakowskich. Stopniowo przyłączano do nich kolejne przysiółki: Czernice, Grabocin, Jamki, Jasienie, Mojchowizna, Ostrowy, Przełajka, Szałasówka, Sólno (Solno, Sulno), Warpie, Zakawie oraz Strzemieszyce Małe.

Roman Mojcho, tu pisany przez „j” to krewny rodziny Moycho, która występuje w tej Sadze i w naszym Drzewie. Pradziadek Tadeusza Moycho (1938 - 2010) – Władysław Moycho (1827) to brat Wincentego – ojca Romana . Jego syn Zygmunt (1871) to Dziadek Tadeusza, a wnuczek Władysława – Jerzy(1911-1981) to jego Ojciec. Tadeusz Moycho to mąż siostry Walerii Hajdul z d. Bałdys czyli Jadwigi Moycho (1943) z d. Bałdys. Na pods. „Zmagań z Historią Rodu Hajdulów” autorstwa Kazimierza Zbigniewa Hajdula.

Właściciel cegielni w Sulnie koło Strzemieszyc, założonej w 1896r. wspólnie z p. Weissem. (Źródło: Gazeta Polska 107/1897)

Akt urodzenia: wpis 206/1840, Siewierz św.Macieja Apostoła (gmina)

---------------------------

Akt ślubu: wpis 29/1882, Olkusz
https://metryki.genealodzy.pl/index.php?op=pg&ar=24&zs=1108d&se=&sy...