The Cursed Soldiers (also known as "doomed soldiers", "accursed soldiers" or "damned soldiers" or "indomitable soldiers" is a term applied to a variety of Polish anti-Soviet or anti-communist Polish resistance movements formed in the later stages of World War II and its aftermath by some members of the Polish Underground State. The clandestine organisations continued their armed struggle against the communist government of Poland well into the 1950s. The guerrilla warfare included an array of military attacks launched against the communist regime's prisons and state security offices, detention facilities for political prisoners and concentration camps that were set up across the country. Most of the Polish anti-communist groups ceased to exist in the late 1940s or 1950s, as they were hunted down by agents of the Ministry of Public Security and Soviet NKVD assassination squads. However, the last known 'cursed soldier', Józef Franczak, was killed in an ambush as late as 1963, almost 20 years after the Soviet take-over of Poland.
The best-known Polish anti-communist resistance organisations operating in Stalinist Poland included Freedom and Independence (Wolność i Niezawisłość, WIN), National Armed Forces (Narodowe Siły Zbrojne, NSZ), National Military Union (Narodowe Zjednoczenie Wojskowe, NZW), Konspiracyjne Wojsko Polskie (Underground Polish Army, KWP), Ruch Oporu Armii Krajowej (Home Army Resistance, ROAK), Armia Krajowa Obywatelska (Citizens' Home Army, AKO), NIE (NO, short for Niepodległość), Armed Forces Delegation for Poland (Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj), and Wolność i Sprawiedliwość (Freedom and Justice, WiS).
Similar Central and Eastern European anti-communists fought on in other countries that were occupied by the Soviet Union. (...)
Wikipedia EN
This term is applied to a variety of anti-Soviet and anti-communist Polish resistance movements formed in the later stages of World War II and its aftermath by members of the Polish Underground State. This all-encompassing term for a widely heterogeneous movement was introduced in the early 1990s.
The clandestine organisations continued their armed struggle against the communist regime of Poland well into the 1950s. The guerrilla warfare included an array of military attacks launched against the regime's prisons and state security offices, detention facilities for political prisoners, and concentration camps that were set up across the country. Most of the Polish anti-communist groups ceased to exist in the late 1950s, as they were hunted down by agents of the Ministry of Public Security and Soviet NKVD. The last known "cursed soldier", Józef Franczak, was killed in an ambush in 1963.
The best-known Polish anti-communist resistance organisations operating in Stalinist Poland included Freedom and Independence (Wolność i Niezawisłość, WIN), National Armed Forces (Narodowe Siły Zbrojne, NSZ), National Military Union (Narodowe Zjednoczenie Wojskowe, NZW), Konspiracyjne Wojsko Polskie (Underground Polish Army, KWP), Ruch Oporu Armii Krajowej (Home Army Resistance, ROAK), Armia Krajowa Obywatelska (Citizens' Home Army, AKO), NIE (NO, short for Niepodległość), Armed Forces Delegation for Poland (Delegatura Sił Zbrojnych na Kraj), and Wolność i Sprawiedliwość (Freedom and Justice, WiS).
Similar Eastern European anti-communist insurgencies went on in neighbouring countries.
The operations and history of the "cursed soldiers" have been controversial.
Żołnierze wyklęci, żołnierze niezłomni, polskie powojenne podziemie niepodległościowe i antykomunistyczne – antykomunistyczny, niepodległościowy ruch partyzancki, stawiający opór sowietyzacji Polski i podporządkowaniu jej ZSRR, toczący walkę ze służbami bezpieczeństwa ZSRR i podporządkowanymi im służbami w Polsce. Liczbę członków wszystkich organizacji i grup konspiracyjnych szacuje się na 120–180 tysięcy osób. W ostatnich dniach II wojny światowej na terenie Polski działało 80 tysięcy partyzantów antykomunistycznych. Ostatni członek ruchu oporu – Józef Franczak ps. „Lalek” z oddziału kpt. Zdzisława Brońskiego „Uskoka” – zginął w obławie w Majdanie Kozic Górnych pod Piaskami (woj. lubelskie) osiemnaście lat po wojnie – 21 października 1963 roku. W praktyce jednak większość organizacji zbrojnych upadła na skutek braku reakcji USA i Wielkiej Brytanii, gwarantów postanowień konferencji jałtańskiej, na sfałszowanie przez PPR wyborów do Sejmu Ustawodawczego w styczniu 1947 i w konsekwencji ostateczne uznanie w ten sposób przez mocarstwa anglosaskie narzuconej przez ZSRR władzy w Polsce. Po masowych ujawnieniach (76 774 osoby) w trakcie powyborczej amnestii, w związku z załamaniem się oczekiwań na interwencję mocarstw, antykomunistyczne, niepodległościowe podziemie zbrojne liczyło po 1947 nie więcej niż dwa tysiące osób(...)
Wikipedia PL